64. Tumaganga eftir Noregsumferð

Dvaldist nokkra daga um helgina í Osló. Hún er falleg borg og Norðmenn þægilegir heim að sækja. Ég hef ekki komið þarna í aldarfjórðung eða svo. Vakti sérstaka athygli mína hversu almenningssamgöngum er vel háttað í Osló, neðanjarðarlestar, ofanjarðarlestar, ferjur, sporvagnar og  strætis­vagnar. Umferð í miðborginni óvenju fyrirferðarlítil með hliðsjón af að í Osló búa meira en hálf miljón manna og séu nágrannabyggðir teknar með í myndina eru íbúar á Oslóarsvæðinu um ein miljón manna. Umferðar­mannvirki, jarðgöng og umferðarstokkar í jörðu í miðborginni bera þess greinilega merki að Norðmenn hafa úr drjúgum sjóðum að moka. Loftið hreint, ekki umferðaröngþveiti á götum borgarinnar. Svo kemur maður hingað heim - á höfuðborgarsvæðið - og manni verður ljóst hvílíkt ófremdarástand ríkir í umferðar­málum hérna og hvílíkt fyrir­hyggju­­leysi og óstjórn hafa nánast þurrkað út almenn­ingssamgöngur, sama hvaða flokkar hafa átt í hlut. Íbúar á höfuðborgarsvæðinu eru að drukkna í bílum og sitja fastir í löngum röðum á leið sinni til og frá vinnu. Á meðan er verið að greiða fyrir umferð nokkura bíla með miljarða­framkvæmdum á milli Ólafs­fjarðar og Siglufjarðar, verið að tala um göng undir fjallkjálka hingað og þangað til að tengja saman byggðir þar sem allir eru að flosna upp..... Er nokkuð skrýtið þó að maður sé að sannfærast um það betur og betur að Ísland er nánast eins og lítill og lélegur brandari. En þetta er kannski of kaldhæðnislegt. Hjá mörgu launafólki hér á landi, hvort sem það er íslenskt eða erlent, er íslensk tilvera smám saman að verða sorgleg og óyfirstíganleg staðreynd.