29. Tumaganga með kosningaloforðum

              Ólíkir eruð þið, Tumi minn, þú og þeir Guðni Ág og Árni Mattur. Þú mátt ekki sjá neitt hvítleitt og fjórfætt með ullaráferð án þess að þeytast af stað með urri og gelti upp skriður og rinda. Þú ert svo illvígur og staðráðinn í að hrekja þessa ullaróværu fram af næsta kletti eða út í aðra ófæru að ég má öskra mig hásan til þess að stöðva þig í útrásinni. Guðni Ág og Árni Mattur mega hins vegar ekki augum líta eina sauð­kind án þess að finna til svo mikils kærleiks með þessari skepnu að þeir geta ekki við sig ráðið og verða að laumast ofan í veski annars fólks til þess að gefa henni 7.500 kr. á ári í fimm ár. Sumir segja að þeir séu á atkvæða­veiðum. Sunnlend­ingar selja sig þá ekki ódýrt, svo mikið er víst. Mér þykja átta miljarðar króna ofurverð fyrir eitt þing­sæti. Dýr myndi þing­heimur allur. Það hefði annars verið ódýrara og einfaldara fyrir ríkisstjórn íhalds og afturhalds að keyra í gegnum þingið frumvarp sem gæfi atkvæði hvers sauðfjárbónda atkvæðavægi sem tæki mið af sauðfjáreign; þannig jafngilti atkvæði sauðfjárbónda, sem hefði 450 fjár á fóðrum, atkvæðum 450 kjósenda að því tilskildu að atkvæðið væri greitt lista Sjálfstæðis­flokks og Fram­sóknarflokks. Guðni Ág og Árni Mattur hefðu þá flogið inn á þing og allir frampartar og kótilettur þessara flokka. En þeir kusu hina leiðina, að skuldsetja hvern einstakling á Íslandi með 53.000 krónum í niðurgreiðslur á kindakjöti næstu fimm árin. Fyrir fjögurra manna fjölskyldu eru það 210.000 krónur. Kindar­leg niðurstaða hjá stjórnmála­mönnum sem hafa svo mikla trú á frjálsum markaði og gildi markaðs­lögmála.
            Það er annars, Tumi minn, ekkert gamanmál að verða vitni að því þessa dagana hvernig ríkisstjórnarflokkarnir ausa nú út tugum miljarða króna í kosninga­loforð. Ráðherrar í öllum ráðuneytum lofa út og suður og jafnvel mörg ár fram í tímann. Þeir standa í röð fyrir framan ríkiskass­ann, hver með sína stólpípu, og eru staðráðnir í að hreinsa út úr fjárhirslum ríkisins hverja einustu krónu sem til er og á eftir að verða til. Mér sýnist þeir ætla ekki að hætta meðferð­inni - fremur en Jónína Ben - fyrr en búið er að skrapa hverja einustu örðu úr hverri einustu smugu. Það mætti svo sannarlega segja um ríkisstjórnar­ráð­herra þessa dagana að þeir ættu peninga eins og skítinn. Það er bara ekki alls kostar rétt af því þeir eiga enga peninga. Það er engin peninga­lykt af kosningaloforðum ráðherranna. Það er af þeim einhver skítalykt.