36. Tumaganga með Álftnesingum og heimselítum

              Mánaðarlaun forseta vors sleikja vart tvær miljónir króna. Hann hefur af þeim sökum úr litlu að spila í samanburði við suma þá menn sem hann hefur stofnað til kynna við á undanförnum vikum og mánuðum í því skyni væntanlega að gera þá að sönnum Íslandsvinum eins og hann er sjálfur. Reyndar eru kjör hans svo smánarleg, þegar litið er til manna eins og Bill Gates og Romans Abramovich, að er til hábor­innar skammar fyrir okkur Íslendinga að geta ekki tryggt forseta vorum áþekkan lífsstíl og þessum mönnum, heimskunnum heiðursmönnum sem forseti vor leitar til hvað eftir annað til að fá þá til að hjálpa þjóð hans. Ég segi ekki að svo illa sé búið að forseta vorum að hann verði að ganga fyrir Bill og Roman í flísbol frá Rúmfatalag­ernum og á sauðskinns­skóm eða þá að hann og Dorritt verði taka á móti þeim á Bessa­stöðum með slettu af skyri, flatköku frá Ömmubakstri og smjörklípu. Ég er hins vegar viss um að forseti vor finnur til þess í selsköpum með biljarðamæringum að þrátt fyrir glæsilegar gáfur hans, mannkærleik og snyrtilegt yfirbragð geta þeir varla litið á hann öðru vísi en sem blásnauðan akademíker, gjörsamlega valda- og miljarðalausan. 
            Ég sé til dæmis fyrir mér að forseti vor, forseti þjóðar sem hefur sótt sér lífsbjörg í hafið og stundað sjóinn í aldir alda, hlýtur fyrr en síðar að verða að þiggja lystireisuboð á skemmtisnekkju með hinum nýju biljarðavinum sínum - og þá er óhjákvæmilegt að þjóðin geri forseta vorum mögulegt að endurgjalda slíka gestrisni með því að færa honum eða forsetaembættinu skemmtisnekkju til einka- og opinberra nota. Enginn getur eiginlega látið sjá sig með heimselítunni nema hann hafi lysti­snekkju til umráða.
            Bill til dæmis var tæplega búinn að kveðja forseta vorn eftir langt samtal þeirra um fátækt í heiminum og hugvit Íslendinga en hann steig um borð í skemmtisnekkju samstarfsvinar síns í Microsoft, Paul Allens. Þeir munu nú vera á leið til Suðurskauts­landsins með fjölskyldum og vinum - þó ekki forseta vorum sem neyddist til að fara til Kaupmanna­hafnar að bregða ljóma sínum yfir íslensk fjármagnsfyrirtæki. Snekkjan, sem flytur þá Paul Allen og Bill Gates, heitir Octopus, kannski með tilvísun í „kolkrabbann" íslenska. Snekkjan mun hafa kostað Paul um 16 miljarða og 600 miljónir króna. Hún er 126 metra löng og innan­borðs er flest það að finna sem biljarðamæringar og forsetar þurfa á að halda. Þar munu vera 7 minni bátar og kafbátur sem rúmar 10 manns í sæti, músík­stúdíó, kvikmyndahús, körfuboltavöllur og sundlaug. Í áhöfn eru 60 manns og útgerðarkostnaður á ári kvað nema 1 miljarði og tæpum 400 miljónum króna.            
            Hinn kunningi forseta vors, Roman Abramovich, á dágóðan flota af snekkjum, m.a. hina 105 metra löngu Pelorus þar sem öll kýraugu og gluggar eru með skotheldu gleri, 40 manns eru í áhöfn og fylling á tankinn kostar 8,3 miljónir króna. En Ambra­movich er stórhuga og nú er verið að smíða fyrir hann 168 metra langa lystisnekkju, Eclipse eða Myrkva. Hún skyggir svo sannarlega á stærstu lystisnekkju sem nú sést á heimshöfunum, hina 160 metra löngu „Dubai" sem er í eigu einræðis­herrans í Dubai, Mohammed bin Rashid Al Maktoum, sjeik (ég veit ekki hvort forseti vor er búinn að stofna til kynna við hann - væntanlega hefur honum ekki gefist tími til þess enn sem komið er). Hin nýja lystisnekkja Abramovich, sem verið er að smíða í Hamborg, mun kosta rúmlega 20 milljarða króna. Hún verður lengsta lystisnekkja veraldar og vel til hennar vandað á allan hátt, m.a. tveir þyrlupallar á þilfari, og líkt og Microsoft­eigendur ætlar Abramovich að hafa kafbát um borð.
            Ég sé ekki fyrir mér, úr því að Geir Haarde ætlar að aflétta öllum sköttum af íslenskum auðmönnum, að við, íslenskt launafólk, getum skotið saman í fleytu handa forseta vorum sem stenst samanburð við Octopus eða Eclipse. En eitthvað í líkingu við Hríseyjarferjuna til dæmis gæti hugsanlega komið forseta vorum að einhverjum notum og má ímynda sér að Gates og Abramovich þætti það sérstök upplifun að sigla um höfin á svo lítilli kænu.
            Á því leikur ekki nokkur vafi að sterk tengsl forseta vors við menn eins og Paul, Bill og Roman geta orðið mikils virði fyrir Íslendinga og ekki minna virði en þessi tengsl virðast vera fyrir forseta vorn. Það er því brýnt að við færum forseta vorum lystisnekkju svo að hann geti endurgoldið hefðarboð og prívatsamtöl eins og kurteisisreglur og prótókollar heimselítunnar mæla fyrir um. Ef við bregðumst ekki strax við gæti svo farið að forseti vor yrði að láta sér nægja að mingla við íslenska miljarðamæringa sem eru nánast skrýtla í samanburði við Gates og Abramovich og Eggert kexbarón, kunningja þess síðastnefnda og kollega í enska fótboltanum.