47. Tumaganga með merkingarlausri málamiðlun

  

            Nú í kvöld verður ekki litið svo á að staða samstarfsflokkanna í ríkisstjórn sé hótinu skárri eftir að lagt var fram á Alþingi frumvarp til stjórnskipunarlaga um eignarhald á auðlindum. Eftir að hafa hlýtt á Einar Odd Kristjánsson, þingmann Sjálfstæðisflokksins, lýsa því yfir oftar en einu sinni í Kastljósi Ríkisútvarpsins að ákvæðið skv. frumvarpinu sé merkingar­laust og breyti engu, verður vart hægt að segja annað en að staða stjórnarflokkanna sé orðin verri en áður; kannski er næst sanni að málamiðlunartilraun Geirs og Jóns sé - eftir nokkrar klukkustundir - orðin að hinu versta klúðri sem þjóðin hefur lengi orðið vitni að. Inntakið í orðum Einars Odds var að Framsóknarmenn hefðu hótað stjórnarslitum og þingmenn Sjálfstæðisflokksins hefðu fallist á málamiðlun Geirs og Jóns vegna þess að ákvæðið, sem lagt væri til að fella í stjórnarskrána, væri merkingarlaust og breytti engu. Mér liði ekki vel sem þingmanni Sjálfstæðisflokks að þurfa að greiða atkvæði með frumvarpi til stjórn­skipunarlaga sem ég hefði sagt merkingarlaust. Mér liði ekki vel sem þingmanni Framsóknarflokks að þurfa segjast fullkomlega sáttur við niðurstöðu sem sjálf­stæðismenn segjast vera sáttir við af því að hún sé merkingarlaus og þjóni einungis þeim tilgangi að láta líta svo út að framsóknarmenn hafi náð ásættanlegum sigri í baráttu sinni fyrir því að ákvæði um sameign þjóðarinnar á auðlindum sjávar verði bundið í stjórnarskrá.
            Ósköp er hann hjáróma - í ljósi þess sem þjóðin varð vitni að í kvöld - formaður Framsóknarflokksins þegar haft er eftir honum um málamiðlunina að hún beri „vitni um þann vana í þessu stjórnarsamstarfi að vandamálin eru greind, þau eru tekin sem viðfangsefni, viðfangsefninu er breytt í úrlausn og úrlausnin verður fram­farir og umbætur fyrir alla þjóðina." Ætlast forystumenn ríkisstjórnarinnar til þess eftir uppákomuna í Kastljósi að þjóðin beri fyrir þeim meiri virðingu en þeir virðast bera fyrir stjórnarskránni? Er þessu stjórnarsamstarfi ekki hér með lokið ef framsókn­armenn bera einhvern vott af virðingu fyrir sjálfum sér? Eru þeir slík lítilmenni að láta kaupa sig með niðurstöðu sem félagar þeirra í ríkisstjórn segja að sé merkingarlaus og breyti engu? Átti formaður Framsóknarflokksins við slit á stjórnarsam­starfinu þegar hann talaði um úrlausn sem fæli í sér „framfarir og umbætur fyrir alla þjóðina"? Eða voru þau orð hans líka merkingarlaus og ekki til þess ætlast að þau breyttu neinu? Jón er laginn að fara í svörum sínum eins og köttur í kringum heitan graut - en hér varð honum á að brenna sig. Jón er ekki í öfundsverðri stöðu. Ætli Siv sé ánægð? Hún hótaði mest allra framsóknarmanna. Bjó þar eitthvað meira undir en ástríðufull sannfæring um að auðlindir sjávar ættu að vera sameign þjóðarinnar?