51. Tumaganga með grænu og gráu

             Í ljósi þess hversu illa gengur að finna viðhlítandi lausn á hinu aldagamla deiluefni stjórnmálanna, skiptingu takmarkaðra jarðneskra gæða á milli jarðarbúa, þarf engan að undra þó að við Tumi höfum orðið hvumsa þegar formaður Íslands­flokksins sagði að nú væri ekkert til sem héti hægri og vinstri; á 21. öldinni snerist allt um grænt eða grátt. Ég ætla formanninum ekki svo þröngt sjónarhorn að hann viti ekki af hinni geig­vænlegu misskiptingu á lífsgæðum sem enn er staðreynd á jörðinni. Að líkindum hefur hann einvörðungu verið að tala um íslenskt samfélag. Vænt­an­lega á hann við að skipti engu máli lengur hvort menn á Íslandi aðhyllist einstaklings­hyggju, individualisma, eða félags­hyggju, sósíalisma, því að meginverkefnið í ís­lensku samfélagi á 21. öld sé að hrinda af stað hinni grænu byltingu, hætta iðnvæð­ingu og umhverf­is­­­mót­andi tæknivæðingu og gera náttúruvernd að forgangsverk­efni á Íslandi.  
            Formaðurinn var inntur eftir afstöðu til annarra viðfangsefna í íslenskum stjórnmálum, til kvótakerfis, til landbúnaðarkerfis, til skattkerfis og fleiri hluta. Þar var ekki mikið um svör nema hvað for­maðurinn vitnaði mjög til Norðmanna sem hafa á síðustu árum otað að heiminum ímynd sem byggir á smábændum í þjóðbúningum að spila á harðangurs­fiðlur í óspilltu umhverfi norskra dala og er ætlað að fela hið eina og sanna þjóðartákn Norðmanna í upphafi 21. aldar, olíuborpallinn.
            Ég á enn eftir að sjá fyrir mér hvernig einstaklingshyggjumenn ætla að sam­ræma eftir pólitískum leiðum græna forsjárhyggju og einstaklings­frelsi og einstakl­ings­­fram­tak. Áhersla á umhverfisvernd og viðurkenning á því að maðurinn geti ekki í græðgi sinni gengið of nærri náttúrunni er ekki pólitísk kenning eða pólitísk sann­færing. Þetta er miklu fremur viðhorf til þess hvernig beri að haga efnahagsstarfsem­inni, hvort sem stuðst er við miðstýrt hagkerfi eða hagkerfi kapítalismans. Stjórnmála­flokkar hér á landi eru farnir að sinna umhverfismálum og náttúruvernd og reyna að samþætta þetta tvennt skoðunum sínum á því hvernig eigi að leysa önnur brýn verk­efni stjórnmálamanna á hverjum tíma. Framboðs­flokkur með sannast sagna aðeins eitt mál á stefnuskrá finnst okkur Tuma ekki hugnanlegur kostur í íslenskum stjórnmálum vorið 2007.